Konferencja naukowa „Biblia w języku polskim w XX i XXI w.” i uroczysta inauguracja VI wydania Biblii Tysiąclecia t. I

Podczas sympozjum w Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, w dn. 8-10.12.2025 r., prezes zarządu fundacji, ks. prof. dr hab. Henryk Witczyk – jako redaktor naczelny naukowej redakcji Biblii Tysiąclecia – dokonał uroczystej prezentacji pierwszego tomu: Biblia Tysiąclecia, Wydanie VI Studyjne, tom. I. Wygłosił także referat pt. „Biblia Tysiąclecia – żyje w Kościele i w ochrzczonym Narodzie”, w którym zwrócił uwagę na jej „sakralno-liturgiczny” charakter, wpływ na kulturę polską, na myślenie chrześcijańskie i moralno-patriotyczne, na szeroko rozumianą edukację i formację duchową młodych pokoleń Polek i Polaków. Szóste wydanie uwzględnia najnowsze wyniki badań w zakresie filologii i egzegezy biblijnej: polskiej i światowej, na bogate przypisy ukazujące organiczny związek ST i NT wg modelu – ciągłość, brak ciągłości i radykalna nowość Objawienia dokonanego przez Syna Bożego, Jezusa Chrystusa w Nowym Testamencie.

Pierwszy, studyjny tom ukazuje się w Święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny – Królowej Polski, której najnowsze dzieje Narodu zawierzył w Ślubach Jasnogórskich bł. Prymas Stefan kard. Wyszyński – promotor pierwszego, milenijnego wydania Biblii Tysiąclecia.

We „Wstępie” do szóstego wydania Biblii Tysiąclecia ukazane zostały główne kryteria pracy rewizorów tekstu Biblii Tysiąclecia i Redakcji Naukowej tego wydania. W lekturę każdej księgi wprowadzają literacko-historyczno-teologiczne „Wstępy”. Przypisy analityczne, filologiczne i kanoniczne (referencje do NT), duży margines na osobiste refleksje i modlitwy. „Bierz i czytaj”! – przypomina się Głos, który mówił do młodego retora i filozofa szukającego Prawdy, jakim był Augustyn z Hippony. Słowo Boże przemieniło go w świętego, zachwyconego Prawdą i Miłością ofiarowaną mu – i każdemu człowiekowi dobrej woli – w Piśmie świętym.

W trakcie konferencji naukowej: „Biblia w języku polskim w XX i XXI wieku” ks. prof. Henryk Witczyk wziął udział w panelu poświęconym tzw. „trudnym tekstom Pisma Świętego”. Nazywane są one „krzyżem” tłumaczy i egzegetów. W istocie są one ważnym wyzwaniem dla merytorycznej pracy translatorskiej, opartej na najnowszych osiągnięciach badań filologicznych i egzegezy naukowej, uprawianej w duchu fides et ratio – hermeneutyki rozumu i wiary. Jednym z takich wyzwań jest tekst Rdz 2,7: „stał się człowiek (hebr.: adam) istota żywą”. Tekst hebrajski zawiera rzeczownik hebrajski nefesz, oddawany jako „istota żywa”. W przypisie BT VI czytamy odniesienie do tekstu hebrajskiego – nefesz (dusza). Można zatem Rdz 2,7 czytać: „I stał się człowiek (adam) duszą żyjącą”. A więc istotą żywą i indywidualną, czyli osobą – w żywej relacji ze Stwórcą. Dlatego osobowe życie człowieka jest symbolem tego życia, które jest w Bogu i stanowi Jego istotę jako „życie wieczne”, czyli Boskie. Co więcej, dzięki tej właśnie od Boga danej nefesz – osobowej duszy człowiek jest „kompatybilny” z Bogiem. Ze Słowem Życia – ze Zmartwychwstałym.